Knjiga Envera Imamovića, zasnovana na arhivskoj građi, dočarava atmosferu tadašnjeg gradskog života, običaja i tradicije, kao i slike lokaliteta vezanih za Moriće i koloplet njihove tragične sudbine. Autor se slaže s ocjenama promotora da je knjiga historijski roman, pisan za široku čitalačku publiku, na starobosanskom, zapravo “na jeziku kojim su govorile naše nane”, punom pomalo zaboravljenih riječi kojima se u poznijim godinama ipak spontano vraćamo jer su, naprosto, nasljeđe.

Enver Imamović (rođen 29. oktobra 1940. u Fojnici) bosanskohercegovački je arheolog i historičar. Gimnaziju je završio 1960. u Sarajevu, studij arheologije završio je 1965. na Filozofskom fakultetu u Zagrebu, a doktorirao je na Filozofskom fakultetu Univerziteta u Beogradu 1974. godine sa tezom Antički kultni i votivni spomenici na području unutarnjeg dijela rimske provincije Dalmacije. Na katedri opće historije starog vijeka Filozofskoga fakulteta u Sarajevu biran je 1968. za asistenta, 1976. za docenta, 1979. za vanrednog i 1986. za redovnog profesora. Boravio je na specijalizaciji iz antičkih studija na Univerzitetu u Rimu, predavao je i kao gostujući profesor na univerzitetima u Kairu, Minyi, New Delhiju, Bombayu i Calcutti. Učestvovao je u arheološkim ekspedicijama u Tibetu, Nepalu, Indiji, Tajlandu, Andama, Galapagosu i u području Amazona.